Bekijk het eens van een andere kant.
Wie mij volgt op social media heeft gezien dat ik van de week even behoefte had aan een herkadering. Mijn zoontje had net in alle stoelen zijn tandafdruk achter gelaten en daar was ik niet zo blij mee. Maar wat is dat eigenlijk een herkadering?
Herkaderen is een van de leukste onderdelen van NLP, als je het mij vraagt. Het helpt je om op een andere manier naar zaken te kijken. En op het moment dat je blik verandert, verandert je gevoel vaak automatisch mee. Bij mij zelf is dat vaak hetgeen wat me het meest tegen houdt; mijn eigen gevoel of gedachten.
NLP gaat er vanuit dat je iets meemaakt, een ‘ervaring’. Deze ervaring neem je waar met je zintuigen. Door het waarnemen komt de ervaring ‘binnen’ in je hoofd en koppel je er woorden aan, waarmee je het betekenis geeft. Herkaderen is het veranderen van kader, waardoor je een andere betekenis geeft aan die ervaring of situatie.
Nu denk je misschien; ‘Hartstikke leuk dat jij anders wil kijken naar je zoon die de stoelen kapot maakt, maar dat is toch gewoon niet goed?’ Dat klopt. Ik vind het nog steeds niet goed dat hij het heeft gedaan. Herkaderen leverde me ook niet op dat mijn standpunt wijzigde (dat kan soms overigens wel).
Wat het me wel opleverde is dat ik er milder en rustiger naar kon kijken, waardoor het beter lukte om hem kalm aan te spreken. In plaats van dat ik alleen maar boos werd, wat ik in eerste instantie wel was, kon ik hem vervolgens veel beter uitleggen waarom ik boos was. En ik merk dat Raf veel beter luistert als ik op rustige toon tegen hem praat. En ik mezelf dan ook veel leuker vind.
Hoe doe je dat ‘herkaderen’?
Er zijn verschillende soorten herkaderingen. Wat je bijvoorbeeld kunt doen is de ‘context’ veranderen, je kunt je dan afvragen in welke situatie zou hetzelfde gedrag wel positief zijn.
In mijn geval: op welk moment zou het nu heel handig kunnen zijn dat mijn zoon zijn tanden eens goed gebruikt. Ook zou je de ervaring een andere betekenis kunnen geven; Misschien heeft hij de stoelen niet proberen te vernielen, maar was hij ze eigenlijk stiekem voor me aan het versieren.
Nu hoeven deze herkaderingen helemaal niet ‘waar’ te zijn. Alleen even het gedrag in een ander kader plaatsen brengt bij mij al ontspanning. Nu had ik het daar ook even moeilijk mee en dan kan je dus altijd nog hulp vragen. Zo ontving ik op mijn post hele leuke herkaderingen zoals:
‘Als ik het goed zie, heb jij een kind dat ergens lekker zijn tanden in kan zetten’
‘Ik snap wel dat jij honger hebt! Zou een appel niet veel blijer worden van jouw tandjes?’
‘Volgens mij heeft hij je hele huis versierd met smileys!’
Ik kreeg in ieder geval een lach op m’n gezicht toen ik deze opmerkingen las! En voor mij is dat de grootste winst van een herkadering.