Als je niet zegt wat je graag wilt, krijg je wat anders.
Het is weer zover! Bijna zitten we weer samen rondom de boom zitten of ontvangen we een berg cadeaus van onze vriend uit Spanje. Nu is voor sommigen, de decembermaanden steevast één grote teleurstelling. Hoe is dat toch mogelijk?
Één van de dingen die daar aan bijdraagt, is het niet uitspreken van je wensen of verwachtingen. Dit is hét recept voor teleurstelling. Oftewel ‘De wet van Sinterklaas’: als je niet zegt wat je wilt, krijg je iets anders dan je eigenlijk wenst.
Zo had ik een hele lieve en attente vrouw in coaching, die zwaar teleurgesteld was geraakt. Ze had met haar vriend afgesproken, dat jaar niet aan kerstcadeaus te doen. Maar toen de kerstdagen dichterbij kwamen, had ze toch maar iets gekocht voor haar geliefde. Èn ook nog een vrij groot cadeau. Toen ze het cadeau had gegeven, was ze teleurgesteld. Omdat hij niet had bedacht, om ook iets voor haar te kopen. En dat terwijl ze het tegenovergestelde hadden afgesproken.
In dit voorbeeld is het kristalhelder; als je het ene zegt, maar het andere wil, is het moeilijk voor de ander om het goed te doen. Je laat de ander raden naar wat jij wilt.
Nu was het in dit voorbeeld zelfs zo, dat de dame het tegenovergestelde zei van wat ze wilde. Sterker nog, misschien wist ze zelf niet eens, dat ze dat zo graag wilde. Totdat ze het cadeau gegeven had. Dat is voor mij herkenbaar, dat ik soms achteraf verwachtingen blijk te hebben van iets, terwijl ik me dat vooraf niet besefte.
Daarom kan het handig zijn, als je keer op keer teleurgesteld wordt door iets of iemand, om eens te kijken naar welke verwachting(en) je hebt. En je vervolgens af te vragen of die werkelijk bij die persoon bekend zijn.
En dan bedoel ik niet door een indirecte opmerking. Bijvoorbeeld; eigenlijk wil je dit jaar heel graag surprises doen, in plaats van rijmen. Je hebt hier vorig jaar al een paar opmerkingen over gemaakt. Iets als ‘Het begint toch een beetje te vervelen ieder jaar hetzelfde hè?’, ‘Het zou wel leuk zijn om eens iets anders te doen’ of ‘Wist je dat ze bij die en die altijd onwijs leuke en creatieve knutsels maken?’
Dit lijkt eigenlijk meer op een spelletje hints, dan dat het communicatie is. Je geeft een paar aanwijzingen, maar je zegt niet direct waar het om gaat. Je laat de ander raden naar jouw wens of behoefte.
Op het moment dat jouw hints niet worden opgepakt, kan het voelen alsof er geen rekening met je wordt gehouden. Terwijl de andere partij misschien niet eens door heeft wat er precies speelt.
Hoe doe je dat dan wel?
Als je je verwachtingen uitspreekt, is het handig om dat zonder veel emotie te doen. Daar mee bedoel ik; wacht niet tot het je zo hoog zit, dat je alleen nog maar kunt schreeuwen of snauwen.
Het werkt goed om te beginnen vanuit jouw wens of behoefte. Iets als: ‘Wat ik nou heel graag zou willen..’ / ‘Wat mij ontzettend blij zou maken, is als we dit jaar…’
Het is uiteraard vervolgens ook handig om te vragen naar de behoefte van de ander(en). Immers, jij wilt niet dat jou iets opgelegd wordt, dus de ander vindt dat ook niet zo prettig. Misschien zijn jullie behoeften hetzelfde, of makkelijk met elkaar te combineren. Anders is het zaak om een compromis te sluiten; het ene jaar surprises, het andere jaar rijmen.
Nu is het zo dat familiesystemen soms van jezelf het meest onhandige gedrag oproepen. Voor je het weet zit je in oude patronen en gedraag je je weer zoals vroeger. Je weet zelf ook wel dat je eigenlijk ander gedrag wilt laten zien, maar het lukt gewoon niet. Dan is het handig om een keer systemisch te kijken naar jouw patronen.
Onthoud in ieder geval dit; krijgen wat je wilt, start met weten wat je wilt en dat vervolgens helder te communiceren.
Ik wens je een fijne decembermaand!
P.S. Waarschijnlijk volledig overbodig om dit te noemen, maar de Wet van Sinterklaas geldt natuurlijk ook buiten de feestmaanden en op andere plekken!